Deze verbeelding van Pinksteren is gemaakt door de Chinese kunstenaar James He Qi (1951). Het is een bonte kleurenpracht die hij laat zien terwijl hij ook speelt met de traditionele elementen uit het Pinksterverhaal – zie de duif die al brandend neerdaalt op de gelovigen. Zo brengt He Qi elementen uit de Chinese en de Europese cultuur samen. Aan het eind van zijn studie beeldende kunst aan de universiteit van Nanjing raakte hij gefascineerd door religieuze kunst. “Als christelijk kunstenaar voel ik me door het scheppingsverhaal aangesproken. Daar verschijnt een God die roept: En het wordt licht! Vanaf dat ogenblik leeft de mens in de rijkdom van de kleur. Daarom ging ik bewust met kleuren werken.”
Aan de gemeenten, kerkenraden en voorgangers van de Protestantse Classis Noord-Brabant, Limburg en Réunion Wallonne
Ik dacht, een beetje kleur we wel gebruiken na een jaar waarin het leven alleen maar grijzer lijkt geworden als gevolg van alle corona beperkingen waar we mee te maken kregen in de pandemie. En het zijn niet alleen de kerkdiensten die noodzakelijkerwijs veelal online gevolgd worden door mensen thuis, ook de andersoortige ontmoetingen en activiteiten zijn in het afgelopen jaar op rantsoen gezet. Omdat we zoveel binnen hebben moeten zitten, lijkt onze situatie wel wat op die van de leerlingen in het Pinksterverhaal. Zij zitten bij elkaar en hebben de ramen en deuren gesloten. Alleen zijn ze, en somber. Hoe moet het nu verder nadat Jezus is opgevaren naar de hemel?
Hun verwarring is mij niet vreemd na dit jaar waarin we zoveel dingen die vertrouwd waren hebben moeten missen. De omhelzingen, het geven van handen, uitjes als bioscoop- of theaterbezoek, het samen uit eten gaan, het vieren van een jubileum, huwelijk of afscheid. We verlangen naar het moment dat deze dingen weer mogelijk zijn. De een kan niet wachten, de ander is nog wat voorzichtiger.
Met het verhogen van de snelheid van het vaccineren komt het moment van Lockfree dichterbij. Maar nu nog zitten we binnen, in de kamer – net als de leerlingen. Nu nog zitten we tussen de tijden, en het aardige daarvan is dat het ruimte geeft en tijd. Tijd om te wandelen, om na te denken. De bezinning was denk ik goed. Maar ik bespeur bij mezelf ook ongeduld. Ik heb zin om te roepen: Hef op uw hoofden, poorten wijd! (psalm 24) Ik zie er naar uit dat we deuren van de kerk weer wijd open zetten. Wat zal het fijn zijn om weer samen uit volle borst te kunnen zingen, om elkaar te begroeten met een handdruk, om samen weer gezellig koffie te drinken. Want dat hebben we gemist.
De leerlingen zitten terneer, en ze durven nauwelijks te geloven dat er nieuwe bezieling zal komen. Maar plotsklaps worden de deuren geopend, en waait de geest. Het is de geest van Jezus die over hen vaardig wordt. En dat ik wat ik ons allemaal toewens met Pinksteren, dat deze geest in ons werkt, en ons met nieuwe ogen en met nieuw vertrouwen, vrede en vreugde doet zien.
Uit het wachten komt de vonk
Kom, Geest van boven, kom;
Uit het ruisen komt de rust
Kom, Geest van boven, kom;
Uit de stilte komt het lied
Kom, Geest van boven, kom;
Bevestig ons, en wees
de vonk, de rust, het lied.
In het branden is het vuur
Kom, Geest van boven, kom;
In verlies is het geschenk
Kom, Geest van boven, kom;
In het breken het bestaan
Kom, Geest van boven, kom;
En wees ons door geloof
het vuur, geschenk, bestaan.
(NLB 684)
Namens het breed moderamen wens ik u een vrolijk, kleurig en gezegend Pinksterfeest!
Ds. Marco Luijk
classispredikant
